ပုထုဇဥ္တို႔၏ ခ်စ္ေရးခ်စ္မႈ အျပဳအမူ အေထြေထြ

 

႐ုတ္တရက္ဆိုရင္ေတာ့ လူ႔ခႏၶာမွာ ခ်စ္မႈခ်စ္ေရးဆိုင္ရာ တံု႔ျပန္မႈ ယႏၲယား အေနျဖင့္ အမ်ိဳးသားဆိုလွ်င္ ငယ္ပါ၊ အမ်ိဳးသမီးဆိုလွ်င္ ေယာနိဟု အမ်ားက လက္ခံယူဆထားၾကပါသည္။ မွန္လည္း မွန္ပါသည္။ ထိုအရာမ်ားသည္ မ်ိဳးဆက္ပြားေရးအတြက္ အဓိကႏွင့္ အေျခခံအက်ဆံုးေသာ အစိတ္အပိုင္း မ်ားျဖစ္ပါသည္။

သို႔ရာတြင္ ကိုယ္ခႏၶာေပၚ၌ ထိခတ္ ခံစားလြယ္ေသာ အျခား အစိတ္အပိုင္းမ်ားလည္း ရွိပါေသးသည္။ ယင္းတို႔ကို ရမၼက္ႏိုးရာ ကြက္ရပ္ကေလးမ်ား (erogenous zones)ဟု ေခၚပါသည္။ ထိုကြက္ရပ္ကေလးမ်ားသည္ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာ သာယာမႈကို ေပးစြမ္းႏိုင္ပါသည္။

ကမၻာ့ပထမဆံုး လူသားတို႔၏ လိင္မႈေရးရာ အမႈအက်င့္မ်ားကို သုေတသနျပဳကာ စာတမ္းတင္သြင္းခဲ့သည့္ ဇီဝေဗဒပညာရွင္ “အဲ(လ္)ဖရက္ ခင္းေဆး”ႏွင့္တကြ သူႏွင့္အတူ အဆိုပါ သုေတသနကို ပူးတြဲ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည့္ စိတ္ပညာရွင္၊ မႏုႆေဗဒပညာရွင္ႏွင့္ စာရင္းအင္းပညာရွင္တို႔၏ ေတြ႕ရွိခ်က္အရ နားရြက္၊ မ်က္ခံုး၊ တင္ပါး၊ ေျခေထာက္ႏွင့္ အျခားေသာ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းမ်ားအား ႏွစ္လိုဖြယ္ ညင္သာစြာ ထိေတြ႕ေပးပါက အမ်ိဳးသားမ်ားအတြက္ေရာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အတြက္ပါ ရင္ခုန္လႈပ္ရွားဖြယ္ ေကာင္းလာသည္ဟု ဆိုထားပါသည္။ (ရည္ၫႊန္း – Kinsey, Pomeroy & Martin, Sexual behaviour in the human male. Philadelphia: Saunders, 1948; and Kinsey, Pomeroy, Martin and Gebhard, Sexual behaviour in the human female. Philadelphia: Saunders, 1953, Pocket Edition)

ေျပာခ်င္သည္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ထံ စာေရးေမးျမန္းၾကသည့္အထဲတြင္ ငယ္ပါဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကိုပဲ တစ္ခ်ိန္လံုး အာ႐ံုစိုက္ကာ တစ္ေမးတည္း ေမးေနၾကသည့္ အစ္ကို ကာလသမ်ားအေနျဖင့္ လူ႔ခႏၶာတြင္ ငယ္ပါႏွင့္ ေယာနိတို႔ သာလွ်င္ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာအတြက္ အေရးပါေနသည္ မဟုတ္ဘဲ တျခားခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားသည္လည္း သူ႔ဟာႏွင့္သူ ထိုမွာဘက္တြင္ သာယာမႈကို ေပးစြမ္းႏိုင္ေၾကာင္း ရွိသည္ကို သိထားၾကဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

အမွန္စင္စစ္ ထိုသို႔စိတ္လႈပ္ရွားတက္ၾကြလာရန္အတြက္ တစ္မိသားႏွင့္ တစ္မိသား အသားခ်င္း ထိဖို႔ပင္ မလိုပါ။ တခ်ိဳ႕ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ ႐ုပ္ရွင္၊ ဓာတ္ပံု၊ ဇာတ္လမ္းစသည္မ်ားကို ၾကည့္ျမင္ ဖတ္႐ႈ႐ံုျဖင့္ပင္ အလားတူ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ိဳးကို ရႏိုင္သလို တခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ ထိုသို႔ ျပင္ပ ပေယာဂမ်ားပင္ မပါဘဲ စိတ္ကူးထဲတြင္ ခ်စ္ၾကည့္႐ံုမွ်ျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွား ျပင္းထန္လာႏိုင္ျပန္ေပေသးသည္။

သုေတသနေတြအရေျပာလွ်င္မူ ထိုသို႔ ႏိုးၾကားတက္ၾကြလာရန္ ေစ့ေဆာ္ေပးေသာအရာေတြ အမ်ားအျပား ရွိသလို တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးမွာလည္း အႀကိဳက္ခ်င္း မတူတတ္ၾကေပ။ ထို႔အတူ၊ ခႏၶာကိုယ္မွ မည္သည့္ အစိတ္အပိုင္းက မည္သူ႔အတြက္ ပိုၿပီး အာ႐ံု ႏိုးလြယ္ေသာ အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္မည္ဆိုသည္ကိုလည္း အတတ္ေျပာလို႔ မရတတ္ႏိုင္ေပ။ ထိုေနရာမွာလည္း လူတစ္ကိုယ္ အႀကိဳက္တစ္မ်ိဳးသာျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။

စံထားမႈမ်ား

လူအမ်ားစုအတြက္ ခ်စ္မႈခ်စ္ေရးဆိုသည္မွာ တိရစၦာန္မ်ားကဲ့သို႔ ငယ္ပါႏွင့္ ေယာနိ ထိေတြ႕ၿပီးသကာလ ႏွစ္ဦးစလံုး ဇာတ္သိမ္းသို႔ ေရာက္သြား႐ံုမွ်ႏွင့္ မၿပီးပါ။ ထို႔ထက္ အမ်ားႀကီး ပိုပါသည္။

ထိုအထဲတြင္ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ “စံထားမႈမ်ား”က အမ်ားႀကီး စကားေျပာပါသည္။ ဘာစံထားမႈမ်ားလဲဟုေမးလွ်င္မူ ေလးခ်က္ ရွိပါသည္။ ယင္းတို႔မွာ –

(၁) ခ်စ္မႈခ်စ္ေရးကို ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ေလာက္ေနရင္ တစ္ခါ၊ ဘယ္လို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္ဟူေသာ စံထားမႈ။

(၂) ခ်စ္ၾကသည့္အခ်ိန္တြင္ မည္သည့္ ကိုယ္ေနဟန္ထားက တစ္ဦးစီအတြက္ သာယာမႈ အေပးစြမ္းႏိုင္ဆံုးျဖစ္သည္ဟူေသာ စံထားမႈ။

(၃) ခ်စ္မႈခ်စ္ေရးအျပင္ မည္သည့္ ကယုကယင္ေနျခင္းမ်ိဳးမ်ားက သာယာမႈကို ေပးစြမ္းႏိုင္သည္၊ မည္သည္တို႔က သင့္ေလ်ာ္သည္ဟူေသာ စံထားမႈႏွင့္

(၄) တကယ္မခ်စ္ၾကခင္ မည္မွ် ပ်ိဳးယူလွ်င္၊ မည္သို႔မည္ပံု ပ်ိဳးယူလွ်င္ တကယ္ခ်စ္သည့္အခါ သာယာမႈမ်ား ပိုမိုျပည့္ဝစြာ ခံစားႏိုင္သည္ ဟူေသာ စံထားမႈတို႔ပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ထိုစံထားမႈခ်င္း ကိုက္ညီေသာ အမ်ိဳးသားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ အိမ္ေထာင္ေရးသုခကို အျပည့္အဝ ခံစားႏိုင္ၾကမည္ျဖစ္သလို သာယာ ခ်မ္းေျမ႕ေသာ အိမ္ေထာင္ေရးကိုလည္း ထူေထာင္ႏိုင္ၾကလိမ့္မည္ဟု ေျပာႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ က်ားႏွင့္ မတို႔မွာ အရာရာတြင္ ကြဲျပားၾကသည့္ အားေလ်ာ္စြာ အဆိုပါ စံထားမႈမ်ားတြင္လည္း တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ေနတတ္ၾကသည့္အတြက္ အိမ္ေထာင္ေရးေတြမွာ အလကားေနရင္းကို စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေနတာေတြ၊ တက်က္က်က္ ျဖစ္ေနရတာေတြ ေပၚလာရျခင္းလည္းျဖစ္ပါသည္။

အခ်ိန္၊ အႀကိမ္ႏွင့္ အေျခအေန စံထားမႈမ်ား

ဘယ္အခ်ိန္မွာ ခ်စ္သင့္သလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ေနရင္ တစ္ခါ ခ်စ္သင့္သလဲ၊ ဘယ္လို အေျခအေနမွာ ခ်စ္သင့္သလဲဆိုသည္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ ေယာက္်ားႏွင့္ မိန္းမတို႔ၾကားမွာ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္မ်ားက အႀကီးအက်ယ္ပင္ ကြဲလြဲေနတတ္ပါသည္။

အေမရိကန္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာ စစ္တမ္းတစ္ရပ္တြင္ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ိဳးသား ၈၀% ခန္႔က သူတို႔၏ ဇနီးမယားေတြႏွင့္ အဖန္ဖန္၊ အျပန္ျပန္ ခ်စ္လိုေသာ ဆႏၵရွိသည္ဟု အတိအလင္း ေျပာၾကားခဲ့ေသာ္လည္း အမ်ိဳးသမီး သံုးပံုတစ္ပံုခန္႔ကသာ ထိုႏွယ္ အဖန္ဖန္ ခ်စ္လိုသည္ဟု ေျဖခဲ့ၾကပါသည္။ (ရည္ၫႊန္း – Hunt, Sexual Behaviour in the 1970’s.  Chicago: PEI Books, 1974)

လူလတ္တန္းစားမ်ား၏ အိမ္ေထာင္ေရးကို ေလ့လာေသာ ေနာက္ထပ္ စစ္တမ္းတစ္ရပ္တြင္ သာမန္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ တစ္လလွ်င္ ကိုးႀကိမ္၊ ဆယ္ႀကိမ္ေလာက္ ခ်စ္ခ်င္ေသာ ဆႏၵ ရွိေနတတ္ၿပီး အမွန္ အထေျမာက္သည္မွာမူ ခုနစ္ႀကိမ္မွ်သာ ရွိပါသတဲ့။ အဲ… သူတို႔၏ဇနီးမယား မ်ားမွာကား ခ်စ္မႈခ်စ္ေရးကို ေတာင့္တေသာ အႀကိမ္ေရႏွင့္ အမွန္တကယ္ အထေျမာက္ေသာ အႀကိမ္ေရတို႔မွာ တစ္ထပ္တည္းသာ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾက ပါသည္။ (တစ္လမွာ ရွစ္ႀကိမ္ေလာက္ပါတဲ့။)

ထိုမွ်မကေသး အမ်ိဳးသားေတြကလည္း သူတို႔ ဇနီးမယားေတြ ေတာင့္တသည့္ အႀကိမ္ေရကို ရွိရင္းစြဲထက္ေလွ်ာ့တြက္ ေနမိတတ္ၾကသလို အမ်ိဳးသမီးမ်ားဘက္ကလည္း သူတို႔ခင္ပြန္းမ်ား ေတာင့္တသည့္ အႀကိမ္ေရ ကို ရွိရင္းစြဲထက္ ပိုတြက္ေနမိတတ္ၾကသည္ဟု အဆိုပါ ေလ့လာခ်က္က ေဖာ္ျပထားျပန္ေသးသည္။ (ရည္ၫႊန္း – Levinger, Husbands’ and wives’ estimates of coital frequency, Medical Aspects of Human Sexuality, 1970)

ထိုသို႔ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ အမ်ိဳးသားတို႔အၾကား ေမွ်ာ္လင့္ထားမႈမ်ား အဟပ္ ကြာေနေသာအခါ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ နားလည္မႈလြဲလာ တတ္ၾကသလို အိမ္ေထာင္ေရးမွာလည္း စိတ္ပ်က္စရာ အေနအထားေတြ ျဖစ္လာရတတ္ေပသည္။

မယံုမရွိႏွင့္ ကိုယ္ေတြ႕ဟုပင္ ေျပာရမလိုျဖစ္သည္။

ကိုယ္ေတြ႕

ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ထိုအႀကိမ္ေရက အဓိက ျပႆနာျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ သည္။ ညားခါစတုန္းကေတာ့ မသိသာ၊ အိမ္ေထာင္သက္ေလးလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ရလာေရာ သူ႔ဘက္က အိပ္ခ်ိန္က်လွ်င္ ေရွာင္ဖယ္ ေရွာင္ဖယ္ လုပ္လာသည္မွာ တစ္စထက္တစ္စ သိသာ ထင္ရွားလာေတာ့သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ ေတာင့္တေသာ အႀကိမ္ေရႏွင့္ အမွန္တကယ္ အထေျမာက္ေသာ အႀကိမ္ေရတို႔မွာ သံုးခ်ိဳး တစ္ခ်ိဳး၊ ေလးခ်ိဳး တစ္ခ်ိဳးေလာက္ အဟပ္ကြာကုန္ေတာ့သည္။ သူ ဘယ္ေလာက္ ေတာင့္တ တတ္မွန္းေတာ့ ယေန႔ အိမ္ေထာင္သက္ ၁၈ႏွစ္ေက်ာ္သည့္တိုင္ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးႀကီး မသိေသးပါ။ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ရွိရင္းစြဲထက္ ေလွ်ာ့တြက္သည္ ေျပာကာမွ ေျပာေရာ… ကြ်န္ေတာ့္အိမ္သူမွာ အာသေဝါ ကုန္ခမ္းေနသလားဟုပင္ ရံဖန္ရံခါ ေတြးျဖစ္ရသည္အထိ သူက ေနစိမ့္လြန္းလွပါသည္။

 

ထိုကိစၥကို အေၾကာင္းျုပၿပီး လင္မယား ရန္ျဖစ္ရသည္မွာလည္း ခဏခဏပင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ရန္ျဖစ္ရျခင္းကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ စိတ္ကုန္လာၾကၿပီး ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ဆႏၵေတြကို ႀကိတ္မွိတ္ မ်ိဳသိပ္ ေျဖဖ်က္၊ သူကလည္း မခ်စ္ေသာ္လည္းေအာင့္ကာနမ္းဟူသည့္ မူကို က်င့္သံုးၿပီး ေနေတာ့မွသာလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တက်က္က်က္ ျပႆနာက ၿပီးဆံုးသြားပါသည္။

 

သို႔တိုင္ေအာင္ အထက္က ေလ့လာခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ တစ္လလွ်င္ ခုနစ္ႀကိမ္တို႔၊ ရွစ္ႀကိမ္တို႔ တန္းကိုေတာ့ လံုးလံုး မဝင္ပါ။ အလြန္ဆံုးမွ ေလးႀကိမ္၊ တစ္ခါတေလ သံုးႀကိမ္မွ်ေလာက္ႏွင့္သာ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေရာင့္ရဲေနခဲ့ရပါသည္။ (သနားစရာေလးေနာ္…)

 

သည္ေနရာမွာ အဓိက တရားခံမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႕ပါသည္။ ပထမဆံုးမွာ ကြ်န္ေတာ္ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းေသာ ဘဝပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ သူ႔ ဘဝပတ္ဝန္းက်င္တို႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္က ႀကီးေကာင္ဝင္စမွာ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ေနလိုက္ရသည္။ ေယာက္်ားေလးမ်ားခ်ည္းသာ ထားေသာ ေက်ာင္းျဖစ္သည့္အတြက္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ကိုယ့္ထက္ အတန္းႀကီးသူမ်ား၏ သြန္သင္မႈေၾကာင့္ ထိုကိစၥေတြႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သိတာေတြက အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ မ်ားျပားခဲ့ပါသည္။

 

ကြ်န္ေတာ္အိမ္ေထာင္ျပဳခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ့္အသက္က ၃၁ႏွစ္။ ရည္းစားေတြက ကုန္ကား တစ္စီးတိုက္စာေလာက္ ထားခဲ့ၿပီးၿပီ။ တခ်ိဳ႕ရည္းစားေတြႏွင့္ သမီး ရည္းစားမက၊ လင္မယား မက် ဘဝတြင္ ေနခဲ့ဖူးၿပီ။

 

ကြ်န္ေတာ့္အိမ္သူက နယ္မွာ လူလားေျမာက္ရသည္။ သူတို႔ မိသားစု ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ဆဲသည္ ဆိုသည္ကိုပင္ ယေန႔ထက္တိုင္ မၾကားဖူးေခ်။ ဆိုလိုသည္မွာ လူေယာက္်ား၊ လူမိန္းမတို႔၏ ကိုယ္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းမ်ားႏွင့္တကြ လင္ယူသားေမြး ကိစၥအတြက္ အသံုးျပဳေသာ စကားလံုးမ်ားကို ေဒါသျဖစ္ျဖစ္ႏွင့္ ဆဲဆိုသည့္အခါ ထည့္သံုးေသာ ပတ္ဝန္းက်င္မ်ိဳးတြင္ သူ ႀကီးျပင္းရျခင္း မဟုတ္ပါ။ သူတို႔သည္ ပီဘိ ယဥ္ေက်းေခ်ငံေသာ မိသားစုမွ ေပါက္ဖြားခဲ့ပါသည္။ အရွက္အေၾကာက္ ႀကီးလွေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ႀကီးျပင္းခဲ့ပါသည္။

 

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္သူ၏ အသက္မွာ ၂၄ ႏွစ္ မျပည့္တတ္ခ်င္ေသး။ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ရည္းစားသက္ သံုးႏွစ္သာ ၾကာခဲ့ၿပီး သူ႔မွာ တျခား ရည္းစားသနံရယ္လို႔ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မရွိရွာ။ ရွိတာက ဖုန္းထဲမွာ အီေနၿပီး လူခ်င္း ပဝါတကမ္း လက္တစ္လွမ္းမွာ တစ္ခါ၊ ႏွစ္ခါမွ်သာ ေတြ႕ဖူးသူမ်ားသာ။

 

ဆိုေတာ့ သူသည္ ဒါေတြကို ဘာမွ မသိ။ ကြ်န္ေတာ္လို ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္၊ သို႔မဟုတ္ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္သမားကို သူ ေမွ်ာ္လင့္မထား။ ထိုေရာအခါ ကြ်န္ေတာ့္ကို သူ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း သူ႔ကို နားမလည္ႏိုင္။

 

ပိုဆိုးသည္က ကြ်န္ေတာ့္ ဇကို ေဖ်ာက္မရခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ အိမ္ေထာင္သက္ ႏုႏုမွာပင္ အိမ္ေထာင္ေရးျပင္ပ ဇာတ္ထုပ္မ်ားႏွင့္ လွည့္ပတ္ ဇယား ႐ႈပ္လိုက္ျပန္ေလေတာ့ရာ ကြ်န္ေတာ့္ အိမ္သူမွာ ထိုကိစၥကို သာ၍ပင္ ရြံ႕သြားပံု ရေလေတာ့သည္။

 

သည္လိုႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိမ္ေထာင္ေရးတြင္ သားသမီးႏွစ္ေယာက္ ထြန္းကားၿပီးသည့္ေနာက္ အတန္ၾကာသည့္တိုင္ပင္ ထိုမွာဘက္၌ အနည္ မထိုင္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါ။

ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ထိုကိစၥကို အေၾကာင္းျပဳကာ ျပႆနာ တက္ရသည္မွာလည္း အေတာ္ၾကာခဲ့ပါသည္။

စိတ္အခံ

အမွန္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္၏ လိင္မႈေရးရာ အမူအက်င့္ႏွင့္ သေဘာထားမွာ အတုျမင္ အတတ္သင္ရာမွ ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုအတုျမင္ အတတ္သင္ျခင္း သဘာဝကို ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ေတြ႕အား ေဖာ္ျပလိုက္ ခ်ိန္တြင္ အျမြက္မွ် ထည့္လိုက္ပါသည္။

 

ထို႔ထက္ဆိုးသည္မွာ အေဖ၊ သို႔မဟုတ္ အေမ၏ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္ျခင္းက ျဖစ္ေစ၊ အေဖႏွင့္အေမတို႔က ကေလးမ်ား ေရွ႕တြင္ အေနအထိုင္ မဆင္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ကေလးတို႔၏ လိင္မႈေရးရာ သေဘာထားကို မ်ားစြာ ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္ေစတတ္ျပန္ပါသည္။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ လူလားေျမာက္လာခ်ိန္၊ အိမ္ေထာင္က်ခ်ိန္၌ လိင္ကိစၥအေပၚ ထားရွိေသာ သေဘာထားမွာ အတုျမင္ အတတ္သင္ရာမွ စြဲျမဲလာေသာ ပင္ကိုစိတ္အခံ၏ ႐ိုက္ခတ္မႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးအေပၚတြင္ မူတည္ေနႏိုင္ပါသည္။

ေစာေစာစီးစီးကသာ သိၾကမည္ဆိုလွ်င္

အမွန္ေတာ့ ဒါေတြကို ေစာေစာစီးစီးကသာ သိထားၾကမည္ဆိုလွ်င္၊ ညႇိႏိႈင္းထားႏိုင္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အိမ္ေထာင္ေရးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကမည္မွာ မလြဲပါ။

 

သို႔ေသာ္ ဘယ္ပါးစပ္မ်ိဳးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြက ကိုယ့္ရည္းစားကို ဒါေတြ ခ်ေဆြးေႏြးရပါမည္လဲ။

 

မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဟု ဆို႐ံုသာ ရွိပါသည္။

 

မျဖစ္ႏိုင္သည့္ၾကားက အိမ္ေထာင္ျပဳရန္ ရည္ရြယ္ေနၾကသူ ေမာင္ႏွံ မ်ားကို အၾကံျပဳလိုက္ခ်င္ပါေသးသည္။

 

သည္ကိစၥေတြသည္ အိမ္ေထာင္ေရးဘဝ၏ အေျခခံ၊ မပါမျဖစ္ကိစၥ တစ္ခုျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ “အခု႐ႈပ္မွ ေနာင္ရွင္း”သေဘာထားကာ အမွန္တကယ္ လက္ဆက္ ေပါင္းဖက္ျခင္း မျပဳၾကမီကတည္းက ေက်ေက်လည္လည္၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဖြင့္ေဆြးေႏြးကာ နားလည္မႈ ယူထားၾကမည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ တကယ့္ အိမ္ေထာင္ေရး ဘဝအတြက္ အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာလွပါသည္။

အားလံုးေတြးဆ ဆင္ျခင္ၾကည့္ႏိုင္ၾကပါေစ

ဆူဒိုနင္

ဝ၅၀၈၀၆

(၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလထုတ္ Idea မဂၢဇင္းမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။)